Corel FORUM

Bunch

Jak w temacie.
Wybieram z palety najciemniejszy, przerzucam na obiekt, a ten wygląda tak szaro.

Co potrzebujecie ode mnie by mi pomóc? Jakieś skany ustawień? Co mam Wam podać?
Korzystam z domyślnej palety CMYK.

roland

Poczytaj:
http://corel.wodip.opole....er=asc&start=25
a w szczególności: Pytanie: Ulotka wyszła świetnie, ale drukarz Pan Mietek powiedział, że jak jeszcze raz przyniosę taki szajs, to przestanie być moim kolegą. Co mam zrobić, aby dalej chciał się ze mną kolegować?
Tam masz wyjaśnione dlaczego czarny nie jest czarnym kolorem

restauro

Właśnie dlatego że to CMYK Poczytaj
http://corel.wodip.opole....p?p=24472#24472

Zostałem wyprzedzony

Bunch

Dzięki za link, ciekawa lektura naprawdę. Przeczytałem z ciekawością.
Tylko że nie rozumiem co tak naprawde miałem zobaczyć, czego doświadczyć i co zrozumieć po tym artykule...

Cytat:

Pierwsza, ta oryginalna w RGB, ma teraz kolor wypełnienia zdefiniowany w przestrzeni barwnej CMYK i suma składowych jest równa 300. Tu nie ma niespodzianki. Zadziałał profil. Druga bitmapa (stan wyjściowy to C0M0Y0K100) - kolor wypełnienia ma identyczny jak w Corelu. Stan jak najbardziej spodziewany. Bitmapa trzecia (ta z C100M100Y100K100) ma teraz kolor... C100M100Y100K100. A to ci niespodzianka (raczej niemiła). A gdzie „maksymalne nafarbienie”? Zadziałał ten pofil, czy nie?

Jaka niespodzianka? Widzę wszystko w PDFie tak jak widziałem w Corelu. O co chodzi Tegrafowi? Najczarniejsza jest grafika z C100M100Y100K100, potem trochę jaśniejsza jest ta z R0G0B0, a najbardziej odbiegająca od koloru czarnego jest ta z C0M0Y0K100.

No dobrze i jest. I najbardziej czarny kolor uzyskamy stosując wypełnienie z wartościami: C100M100Y100K100. Więc w czym problem? Bo nie rozumiem w czym. Nie zostało napisane dlaczego niby C100M100Y100K100 jest zły. Bo co? Z jakiej racji? Bo suma składowych jest 400? No jest i co z tego? A nie może być? Nie zostało to wyjaśnione w artykule. Nie wiem o co chodzi.

Śledząc artykuł...

Cytat:

Czym więc możesz zdenerwować drukarza Pana Mietka? Zanim Ci odpowiem, czas na eksperyment.

No to eksperyment zrobiłem. Ale nadal nie wiem "Czym mogę zdenerwować pana Mietka".
Bo odpowiedzi na pytanie brakło. Zrobiliśmy jedynie eksperyment. No to - "no okej, zrobiliśmy i co dalej?". :roll:

A ja nadal nie dowiedziałem się czym mogę zdenerwować drukarza.

pp.tif

Pobierz Plik ściągnięto 290 raz(y) 231.18 KB

miszcz301

chezare

Bunch jak zrobisz 400, to wydruk zaleją farby, a drukarza krew. Nawet Pampers ma jakieś granice pochłaniania płynów, że nie wspomnę o tych ze skrzydełkami :-)

Artur Miernik

No dobra, powtórzę po Tengrafe, tylko inaczej rozłożę akcenty:

Limit nafarbienia, to maksymalna ilość farby, jaką w jednym miejscu może "wytrzymać" papier drukarski tak, żeby nie zaczął się kleić do kolejnego arkusza, pęcznieć, falować się, przesiąkać farbą, rozlewać ją, czy rozmazywać. Dlatego limitu nie przekraczamy. Zazwyczaj limit ten wynosi 300%, a przy lepszych maszynach i lepszym papierze - 330%.

Jeśli mamy tak wypełniony obiekt: C0% M0% Y0% K100%, to nasze nafarbienie wynosi 100 procent, bo 0%+0%+0%+100%=100%. Czyli kolor czarny drukujemy tylko z czarnej puszki.
Ale... taki czarny, nie jest kruczoczarny, lecz nieco szarawy. Dlaczego? Bo farby drukarskie nie są w pełni kryjące, lecz laserunkowe, czyli po części przezroczyste. Nieco łyska spod nich papier. Zupełnie tak, jak w akwarelkach, które kupuje się dzieciom na plastykę: najbardziej transparentny jest żółty, przez który świetnie widać papier, oraz inne farby, a spod czarnej akwarelki, mimo, że najciemniejsza - i tak prześwitują inne kolory. Dlatego programy pokazują nam ów "czarny" C0% M0% Y0% K100% siwiej, byśmy wiedzieli, że jest z nim coś nie tak i należy go poprawić.
Świat nie kończy się na akwarelach, bo są i inne farbki - oleje, akryle, tempery. O właśnie! Z kolei inne farbki np. tempery, są gęste i mocno kryjące.

Dlaczego farby drukarskie nie są silnie kryjące, tak jak tempery? Ano, być może dlatego, że gdyby były tak zbudowane jak tempery, były by mniej elastyczne, inaczej kleiste, gorzej reagujące na zgięcia papieru - po prostu mogły by pękać. Z drugiej strony, struktura farb drukarskich pociąga za sobą nieco większy bukiet kolorów, jakie są w stanie odwzorować, niż dzieje się to w przypadku mało przejrzystych i matowych temper. Ale nie dało by się tego osiągnąć bez pewnej przezroczystości.
Farby drukarskie są jak filtry, które możesz na siebie kolejno nakładać, by razem tworzyły nowy, ciemniejszy kolor. Z teorii barw wynika, że jeśli nadrukujmy na siebie (a nie wymieszamy) wściekły turkus (cyjan), coś między karminem a fioletem (magentę) i ordynarny żółty to powinienniśmy w sumie otrzymać czarny. W końcu nie na darmo mówi się o tym, że odpowiednikiem świetlnej triady RGB (albo LAB) jest drukarski model CMY. Ale farby te nie są ani dostatecznie kryjące, ani transparentne, żeby utworzyć litą czerń. Po prostu nie da się tego wypośrodkować. Więc, z nałożenia tych kolorów, zamiast czerni otrzymujemy ciemnoburą kupę. Toteż "praprzodek" Pana Miecia, też drukarz, zrobił podpórkę dla teorii i dołożył protezę, czyli czerń - czwartą farbę, lecz nie czwarty - kolor. Nie wynalazł jej, bo znał ją wcześniej. Tak powstał CMYK.
Jako, że i owa proteza na papierze nie jest czarna jak sadza, należy podbić ją pierwotnymi kolorami, a one razem zsumują się w ładną czerń. Skoro tak, to od razu przychodzi nam do głowy taki pomysł: C100% M100% Y100% K100%. To naturalne myślenie, ale przesadne i to aż z dwóch powodów.
Po pierwsze czarna farba, jest najmocniej kryjąca, więc nie potrzebuje aż tak silnych domieszek, by stać się akceptowalnie ciemną. Na prawdę nie brakuje jej aż tak wiele.
Po drugie nałożenie na siebie czegoś takiego: C100% M100% Y100% K100% sprawia, że zalewamy farbą maszynę, sklejamy papier albo niszczymy stabilność emocjonalną Pana Miecia - naszego hołubionego drukarza. Mówimy wtedy, że przekroczyliśmy limit nafarbienia. I rzeczywiście, nie trzeba tu logiki rozmytej, by dojść do wniosku, że 100%+100%+100%+100% równa się 400%. A miało być trzysta.
W takim razie jaką czerń stosować? Otóż szkoły są różne, a zależą nie od teorii ale od konkretnej maszyny, papieru i farb. Z grubsza, uważa się za bezpieczne wartości z przedziału między C20% M20% Y20% K100% a C30% M30% Y30% K100%. Trzeba pytać drukarza, bo z tymi wartościami na prawdę bywa różnie: choćby, obniża się ilość farby czarnej, tak, że nie jest już aplą*, a zwiększa udział pozostałych kolorów. Często też jedna z barw ma większy udział niż pozostałe, po to by nadać czerni odpowiedni zimny, lub ciepły odcień.
Limit nafarbienia dotyczy tylko druku, ale nie ekranu monitora. Teraz nim się zajmiemy.
Najpierw jednak podleję ogródek.

__________
* apla - zadruk przynajmniej jedną farbą o stuprocentowym pokryciu, czyli bez rastra.

Cysorz

Fajnie wytłumaczone :)
Jak Bunch zrozumie jeszcze co to jest overprint, knockout i jeszcze parę innych fachowych haseł to będziemy mieli na forum kolejnego fachowca ;)

kula69

Pozwolicie że wtrące się Arturowi

wawel

tegraf

Kolega kula69 ma rację, są drukarnie inne niż cmyk. Do takich drukarń dostarcza się... RGB. Ale i tak najlepiej, jak projekt do druku na maszynie 12-kolorowej przygotuje agencja, będąca częścią takiej drukarni. No i nie ma znowu ich tak dużo. I na 100% nie są zainteresowane drukiem 1000 ulotek A5 z promocją sklepu „Na Górce”.

Są za to... „drukarnie” cyfrowe.

Pozdrawiam

kula69

tegraf, wawel, zawsze to powtarzam: "Ważne by spełniał on wymogi danej drukarni." Każda ma swoje wymagania czy też przyzwyczajenia i nie ważne co nam się wydaje, w 99% wiedzą dlaczego chcą tak a nie inaczej. Kiedy pracowałem w drukarni gdzie rozbarwiało się heksagonalnie* pliki były dostarczane w cmyk-u, a profile były dla grafików by widzieli jak to będzie po druku wyglądało. Tam (Szwecja) grafik ma się zajmować grafiką, a tu chyba konstrukcję maszyn będzie musiał mieć w małym palcu.

Dodałem później gwoli wyjaśnienia
*heksagonalne - ośmio-kolorowe rozbarwienie już praktycznie zarzucone w druku offsetowym - popularne w druku cyfrowym wielkoformatowym fotografii (choć już wchodzi 12 kolorów)

tegraf

drozd

wawel

Dlatego tez jest rozgraniczenie grafik - (pomysly i realizacja), operator dtp (przygotowanie do druku). Ale w praktyce to roznie wyglada. Bo zakres obowiazkow moze byc wspolny. W malej firmie grafik robi wszystko, rowniez to co w innej robilby operator dtp. Moze tez byc tak ze grafik (artysta) cos sobie wymysli np. male teksty w 4 kolorach i nie bedzie go interesowalo co powie drukarz, czy operator dtp. Bo on ma taka wizje i kolor ma tak wygladac. Ilu jest projektantow, ktorzy uwielbiaja roznego rodzaju przezroczystosci, przenikania, transparentne mapy bitowe poprzeplatane wektorami, i ich nie interesuje co sie z tym potem bedzie dzialo. A szkoda bo i tak czesc ich wizji bedzie nie do zrealizowania, np. piekne jaskrawe kolory rgb spoza zakresu cmyk-a.
pozdr.

ka-mis

Farby triadowe z założenie muszą być transparentne. Gdyby były kryjące to kładąc np. 100% C i M kolor wychodziłby by w teorii czerwony.

Czarny gdyby był kryjący byłby za czarny zresztą jeśli zobaczy się wyciągi barwne on tak naprawdę w zdjęciach tylko rysuje kontury ( bez niego rysunek jest płaski) oraz pozwala obniżyć krycie farb do tych 300 / 280 / 240 % czy ile tam drukarnia wymaga.

Stosuje się do tego algorytmy np. GCR

Ale farby offsetowe to nie tylko triady.

Mamy także farby kryjące takie jak biele kryjące ( około 3 różnych rodzaje !), czarne farby o pogłębionej czerni, tekstowe, metaliczne, z serii 80x (fluoro).

kiedyś jak klient chciał czarne bilo się go na dwa razy - nie było widać "pypci", a kolor był czarny jak smoła.

Teraz każdy tnie koszty a spójrzmy na wzornik pantona, farb metalicznych i pasteli czy ten cały cmyk nie jest nudny :p

Artur Miernik

Wybaczcie przerwę w monologu, ale mam teraz urwanie głowy. Niebawem - dokończę.